است و همچنين ريشه و الهام‌شان از اوست. پدرانش هميشه از طايفه و گروهى كه به حد كمال نرسيده‌اند بى‌نياز بوده‌اند[1].

(1)

معجزات اخلاقى امام على النقى (ع)

(2) امّا امام على النقى- 7-، امامت در او جمع و علوم و فضيلتش به حد كمال رسيده و عظمت و شكوه او بر همه موجودات آشكار بود و اخلاق او و پدران و فرزندانش خارق العاده بود. و به هنگام شب، رو به قبله مى‌ايستاد و ساعتى آرام نمى‌گرفت. لباده‌اى پشمين بر دوش داشت و زيراندازش حصيرى بود. و اگر بخواهيم خوبى و طبع نيكوى او را ذكر كنيم، كتابى مفصل مى‌گردد.

(3)

معجزات اخلاقى امام حسن عسكرى (ع)

(4) و امّا امام حسن عسكرى- 7-، اخلاقيات او مانند اخلاق رسول خدا- 6- بود، رنگ رخسارش گندمگون (سبزه)، و قامتى نيكو، صورتى زيبا، اندامى خوب و جوان سال بود. او شجاعتى داشت كه پادشاهان را خوار و ناچيز مى‌كرد و عظمت و شكوهى كه حيوانات را مسخر او مى‌كرد همچنان كه خداوند آنها را براى پدرانش مسخر كرده بود كه اين نشانه و دليلى بر حجتهاى خداوند متعال است.

او شكوه و جلالى نيكو داشت كه خاص و عام را به تعظيم در مقابل او وامى‌داشت. بخاطر فضل و پاكدامنى راه و روش و خويشتنداريش و زهد و عبادت، صلاح و اصلاحش، همه، منزلتش را بالا مى‌بردند و او را گرامى مى‌داشتند، او با عظمت و نجابت و با فضيلت و با سخاوت بود، مشكلات سنگين را تحمل مى‌كرد و در مقابل بلاها ناتوان و مضطرب نمى‌شد و اخلاقى يكسان و خارق العاده داشت.

[1] ارشاد شيخ مفيد: 360. بحار: 50/ 75، حديث 3.