او مى‌فرمود: علم ما ماندگار و نوشته شده است و در دلها ابقا مى‌گردد و در گوشها دميده مى‌شود و همانا جفر سرخ و جفر سفيد و مصحف فاطمه نزد ماست: و همانا جامعه‌اى كه در او هر چيزى هست كه مردم به آن احتياج دارند، نزد ماست.

پس از تفسير اينها بپرس. سپس فرمود: امّا «غابر»: علم به آينده است، و امّا «مزبور» علم به گذشته است. و امّا «نكت: در دلها» پس به معناى الهام است. و «نقر در گوشها» سخن ملائكه است كه ما كلام آنها را مى‌شنويم ولى خود آنان را نمى‌بينيم.

(1) امّا «جفر سرخ»: ظرفى است كه در آن سلاح رسول خدا- 6- است كه باز و خارج نمى‌شود تا زمانى كه قائم ما اهل بيت- :- قيام كند.

امّا «جفر سفيد»: ظرفى است كه در آن تورات موسى و انجيل عيسى و زبور داود و كتابهاى اديان گذشته است.

و «مصحف فاطمه»: در آن علم به آنچه در آينده اتفاق مى‌افتد و نام كسانى كه حكمرانى مى‌كنند تا روز قيامت، وجود دارد.

اما «جامعه»: كتابى است كه طولش هفتاد ذراع است به املاى زبانى آن حضرت و دستخط على- 7- است كه قسم به خدا! همه احتياجات مردم تا روز قيامت حتى جريمه خراش (زخم كوچك) و حتى جريمه يك تازيانه و نصف تازيانه در آن موجود مى‌باشد[1].

و فرمود: ألواح موسى و عصاى او نزد ماست و ما وارثان پيامبرانيم‌[2]. حديث من حديث پدرم مى‌باشد و حديث پدرم حديث جدم و حديث جدم حديث على- 7- و حديث على- 7- حديث رسول خدا- 6- و حديث او گفتار خداى عزّ و جلّ است‌[3].

[1] احتجاج طبرسى: 2/ 134. بحار: 26/ 18، حديث 1.

[2] بحار: 1/ 53، حديث 14.

[3] وسائل: 18/ 58، حديث 26. منية المريد: ص 233.