آنچه شما گفتيد دلالت نمى‌كند؛ چون معناى آيه چنين است: «اگر خبر رسولان قبل از شما به شما مى‌رسيد و آنان آيات و ادله مرا براى امتهاى خود مى‌گفتند در حالى كه من بر شما نازل كردم، پس كسى كه به اوامر او عمل و نهى از نواهى او كند، ترسى و اندوهى بر او نيست»، پس در اينجا مضاف حذف شده و به جاى آن مضاف اليه آورده شده؛ مانند آيه شريفه: وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ؛ يعنى: سؤال كن از آن ده»[1].

(1) و ايجاز و اختصار در كلام پسنديده و برتر است و فصاحت قرآن از جالبترين بلاغت است و هر كس كه در اين خطاب الهى دقت كند، متوجه آنچه ما ذكر كرديم مى‌شود. و متذكر نمى‌شوند مگر صاحبان خرد.

و آيه بعدى صحّت آنچه را كه ما گفتيم تأييد مى‌كند و آن فرموده حقتعالى است كه: «و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند و از آنها سرپيچى نمودند، آنان اهل دوزخند و در آن جاودانه خواهند بود»[2]. و اين اخطار براى امت حضرت محمّد- 6- است در حالى كه هيچ شكى نيست كه آن براى گذشته است نه آينده. و معناى آن اين است كه: «پس هر امتى از امتهاى اين پيامبران كه آنان را تكذيب كردند، به سبب اين آيات و از قبول اين معجزات سرپيچى كردند، پس آنان اهل دوزخ شدند، و اگر شما نيز مانند آنان بشويد و اين آيات را قبول نكنيد، شما نيز مانند آنها اهل دوزخ و جهنّم مى‌شويد».

بنا بر اين، اگر چه اين خطاب بر آينده آمده و مستقبل مى‌باشد ولى مراد از آن گذشته است- بنا بر آنچه گذشت- چون پيامبر ما حضرت محمّد- 6- آن خطاب عام قرآنى را تخصيص زده به اين خبر و روايت است كه: «لا نبىّ بعدى؛ يعنى: بعد از من پيامبرى نيست» و تخصيص خوردن قرآن به سبب روايات جائز و فراوان است.

[1] سوره يوسف آيه 82 كه در اين آيه شريفه كلمه« اهل» كه مضاف است حذف شده و بجاى آن« القرية» آورده شده؛ يعنى بپرس از اهل آن قريه.

[2] سوره اعراف: آيه 36.