(1)

باب هفدهم: در برابرى معجزات پيامبر 6 و معجزات جانشينان او و معجزات انبيا [ى ديگر]

(2) اما بعد، سپاس خدايى را كه حجّت خود را قبل از آفرينش و همراه با آفرينش و پس از آن، مقدر داشته. درود بر آقايمان محمّد و خاندانش، همانها كه به حق حجّتهاى خدا در ميان انسانها هستند. در ذكر موازات و برابرى پيامبرمان با بقيه پيامبران پيشين در زمينه معجزه، يك اشاره كفايت مى‌كند. و اين بدان علت است كه معجزاتى كه آن حضرت داشته، به قدرى واضح و روشن است كه نيازى به استدلال ندارد. ثابت شده است كه پيامبر- 6- از پيامبران پيشين برتر است و جميع محققين و پژوهشگران بر اين امر اتفاق نظر دارند.

و براى اين جهت است كه پيامبر- 6- فرمود: «من سيّد و آقاى فرزندان آدم هستم ولى افتخار نمى‌كنم»[1].

و فرمود: آدم- 7- و انسانهاى بعد از او در روز قيامت زير پرچم من هستند[2].

ما از معجزات پيامبر اكرم- 6- و جانشينانش يعنى ائمه معصومين- :- مقدارى را ذكر كرديم كه راويان معروف با حفظ امانت آن را روايت كرده‌اند، در مقايسه با نشانه‌هاى پيامبران گذشته. و ما در اينجا در اين‌

[1] صحيفة الرضا( ع) ص 106 ذيل حديث 55. بحار: 66/ 454، حديث 31. وسائل 17/ 186 ح 3 و 5.

[2] مناقب آل ابن طالب: 1/ 183. بحار: 16/ 402، حديث 1.