به وادى دوّم رسيد. فرمود: جبرئيل نزد من آمد و مرا به آسمان برد و گفت: برادرت كجاست؟ گفتم: او پشت سر ماند. گفت: از خدا بخواه تا با تو بيايد. از خدا خواستم و تو نيز با من همراه شدى. آسمانها و زمينهاى هفتگانه براى من از هم شكافته شدند تا اينكه ساكنان و آباديهاى آنها را ديدم و جايگاه هر فرشته را بر روى آنها مشاهده كردم و من چيزى نديدم مگر اينكه تو نيز همان را مى‌ديدى‌[1].

سپرى شدن دوران بنى عباس‌

(1) 65- خالد بن نجيح مى‌گويد: در رميله‌[2] بر امام موسى كاظم- 7- وارد شدم، وقتى نگاهم به ايشان افتاد در دلم گفتم مظلوم، مغصوب و ستمديده.

سپس ما بين چشمان حضرت را بوسيدم، حضرت رو به من نمود و فرمود: ما از ديگران نسبت به اين امر آگاهتريم، اگر اراده كنيم و بخواهيم، حقمان را بر مى‌گردانند، ولى براى اين قوم (بنى عباس) مدت و نهايتى (به عنوان مهلت) است كه بايد به آخر برسد[3].

شفا بودن تربت امام حسين (ع)

(2) 66- سعد بن سعد اشعرى روايت مى‌كند كه از امام رضا- 7- در باره خاك پرسيدم. فرمود: همه خاكها حرام هستند- مثل گوشت مرده و خون [و گوشت خوك‌] و هر چيزى كه نام غير از خدا در آن برده شده باشد- بجز خاك مزار حسين- 7- كه شفاى هر دردى است‌[4].

[1] بحار: 57/ 335، حديث 23. بحار: 39/ 158، حديث 2.

[2]« رميله» نام منزلى در راه بصره به مكّه است.( معجم البلدان: 3/ 73).

[3] بحار: 48/ 49، حديث 40. دلائل الامامه، ص 159.

[4] وسائل: 16/ 396، حديث 2. كافى: 6/ 266، حديث 9. تهذيب: 9/ 89، حديث 112. بحار:

60/ 154، حديث 11.