هستيد؟ فرمود: نه. گفتم: اين را كسى به من گفته كه شما پيامبر هستيد! فرمود:

چه كسى؟ ابو خطّاب؟ گفتم: آرى. فرمود: سخن بيهوده‌اى است.

گفتم: شما چگونه داورى مى‌كنيد؟ فرمود: در آخر الزمان يكى از ما مى‌آيد كه مانند آل داود حكم و داورى مى‌كند و بيّنه و دليل هم نمى‌خواهد و به هر كس حكم خود را مى‌دهد[1].

وجوب شناخت امام معصوم (ع)

(1) 56- .. از ابو عبيده حذّاء است كه گفت: در زمان امام باقر- 7- بودم. وقتى حضرت از دنيا رفت ما مردّد مانديم مانند گوسفندى كه چوپانى برايش نباشد. پس ملاقات كرديم سالم بن ابى حفصه را. گفت: اى ابا عبيده! امام تو كيست؟ گفتم: پيشوايان من خاندان محمّد- 6- هستند. گفت:

هلاك شدم و هلاك كردم. مگر نشنيده‌ايم كه امام باقر- 7- مى‌فرمود:

«هر كه بميرد در حالى كه امام و پيشوايى نداشته باشد به مرگ جاهليت مرده است»؟ گفتم: آرى، به جان خودم قسم شنيده‌ام! خداوند به ما شناخت و معرفت روزى نمايد.

پس به امام صادق- 7- گفتم: سالم اين گونه به من گفته است.

حضرت فرمود: هر گاه كسى از ما بميرد خداوند بعد از او كسى را برمى‌گزيند كه علم او را دارد و مانند او عمل مى‌كند، شهوت بر او غلبه‌اى ندارد و او به همان چيزى فرا مى‌خواند كه فرد قبل از او فرا مى‌خواند. همانا وقتى قائم ما قيام كند، همچون داود و سليمان حكم مى‌كند و از مردم دليل و برهان هم نمى‌خواهد[2].

علت نامگذارى امام زمان (عج) به «مهدى»

(2) 57- جابر بن يزيد مى‌گويد: به امام باقر- 7- گفتم: علّت نامگذارى‌

[1] بحار: 52/ 320، حديث 23. مستدرك الوسائل: 18/ 364، حديث 4.

[2] بحار: 23/ 85، حديث 28.