مى‌گويد: امام- 7- ساكت شد تا اينكه به ابطح مكه رسيديم و مردمى را ديديم كه به سوى خدا مى‌ناليدند. حضرت فرمود: اى ابو محمّد! آنچه را كه من مى‌شنوم تو نيز مى‌شنوى؟

گفتم: صداى ناله مردم را مى‌شنوم. فرمود: سر و صدا چه زياد و حاجى چه كم است! سوگند به كسى كه محمّد- 6- را به پيامبرى برگزيده! خداوند فقط از تو و ياران تو قبول مى‌كند. آنگاه دستش را به صورتم كشيد، نگاه كردم ديدم اكثر مردم به صورت خوك و الاغ و ميمون هستند مگر اندكى از مردم‌[1].

بهشت، جايگاه شيعيان اهل بيت (ع)

(1) 29- ابو بصير مى‌گويد: با امام صادق- 7- حجّ بجا آوردم وقتى كه در طواف بودم پرسيدم: اى فرزند رسول خدا- 6- آيا خداوند اين مردم را مى‌بخشد؟ فرمود: بيشتر كسانى كه مى‌بينى ميمون و خوك هستند.

گفتم: آنان را به من نشان بده؟! آنگاه حضرت دعايى كرد و دستش را بر چشم من كشيد كه آنها را- همان گونه كه امام فرموده بود- ميمون و خوك ديدم.

گفتم: چشمم را به حالت اوّل برگردان. پس حضرت دعا كرد آنها را مانند اوّل ديدم [مردمى مستوى الخلقه بودند].

سپس فرمود: شما در بهشت، نعمت داده مى‌شويد. و در ميان طبقه‌هاى آتش جستجو مى‌شويد ولى پيدا نمى‌گرديد. به خدا سوگند! دو نفر از شما در آتش جمع نمى‌شوند، نه، به خدا سوگند! يك نفر هم جمع نمى‌شود[2].

آگاه بودن اهل بيت (ع) از رخدادها

(2) 30- از امام صادق- 7- روايت است كه فرمود: ما آنچه را كه در شبانه روز، روى مى‌دهد مى‌دانيم. هر كار و هر چيزى كه باشد و لو به دفعات و يكى پس‌

[1] بحار الانوار: 27/ 29، حديث 2.

[2] بحار الانوار: 47/ 79، حديث 58.