هستند.

فرمود: چنانچه امروز آنان بر شما مسلط هستند شما نيز بر آنان مسلط خواهيد شد و آنگاه آنان خوار خواهند شد. گفتم: جايى كه قرار گرفته‌اى دور است.

فرمود: پدرم از من پيمان گرفته كه مجاورت مردمى را كه خدا بر آنان غضب كرده نگزينم و به من دستور داده كه در بلندى كوهها و مناطقى كه از مردم و آب و آبادانى خالى است سكنى بگيرم. خداوند مولاى شماست، تقيه را ظاهر ساخته و من تا روزى كه به من اجازه تقيه داده شود، در تقيه هستم.

گفتم: كى وقت اين كار مى‌رسد؟

فرمود: وقتى كه ميان شما و كعبه حائل شوند. پس من چند روز ماندم و بعد اجازه رفتن به من داد. به سوى منزل خود روانه شدم و غلامى را هم با من فرستاد كه جز خير و نيكى چيزى از او نديدم‌[1].

نجات يافتن گمشدگان توسط امام زمان (عج)

(1) 74- جماعتى روايت كرده‌اند كه در همدان خانواده‌اى را يافتيم كه همه آنان مؤمن بودند، در باره (امام زمان- 7-) از آنان پرسيدم. گفتند: در سالى، جدّ ما حجّ بجا آورد و خيلى قبل از ديگر حاجيان برگشت، پرسيديم: مثل اينكه تو از عراق برگشته‌اى؟

گفت: نه، من با اهل شهرم حجّ بجا آوردم و همراه آنان هم از مكه بيرون آمدم، در يكى از شبها در صحرا خواب بر چشمانم غلبه كرد و خوابيدم، وقتى كه بيدار شدم ديدم خورشيد طلوع كرده و از كاروان خبرى نيست و رفته است. من ديگر از حيات خود مأيوس شدم، دو سه روز مى‌رفتم و مى‌نشستم تا اينكه صبح روزى خود را بر در قصرى ديدم، با سرعت جلو رفتم و غلام سياهى را در جلو در ديدم و مرا به خانه‌اى وارد كرد و در آنجا مرد خوش سيما و خوش رخسارى را ديدم، دستور داد

[1] مدينة المعاجز: ص 622.