پرداخت حق عموزادگان‌

(1) 15- علان كلينى مى‌گويد: از شيخ عمرى شنيدم كه گفت: با شخصى از اهل عراق همراه شدم و با خودش مالى براى «غريم» داشت. پس آن را فرستاده ولى حضرت، مالش را برگردانده و فرموده بود: «حق فرزندان عمويت را بده و آن چهار صدتاست». آن مرد شگفت‌زده و حيران ماند و به حساب مالش رسيد، ديد آنچنان است كه امام فرموده است‌[1].

پس دادن دينار اضافى‌

(2) 16- كلينى از عده‌اى نقل مى‌كند كه: آن حضرت نزد عبد اللَّه بن جنيد- كه در واسط بود- غلامى را فرستاد و دستور داد آن را بفروشد، پس عبد اللَّه، غلام را فروخت و قيمتش را گرفت. وقتى كه دينارها را وزن كرد، هجده قيراط و يك حبّه كم آمد.

پس آن مقدار را از جانب خود گذاشت و مال را فرستاد. حضرت دينارى به او بر گردانيد كه وزنش هجده قيراط و يك حبّه بود[2].

اذن خواستن از امام (ع)

(3) 17- شخصى به نام ابو جعفر مى‌گويد: بچّه‌اى براى ما متولد شد، براى آن حضرت نامه نوشتم و براى تطهيرش‌[3] در روز هفتم، اذن خواستم. پاسخ آمد: نه، پس آن بچّه روز هفتم مرد. بعد از آن، خبر مرگ كودك را به امام نوشتم، در پاسخ نوشت: «خداوند به جاى او، ديگرى را به تو مى‌دهد و نامش را «احمد» بگذار و بعد از او هم «جعفر» است. همان طور شد كه حضرت فرموده بود.

و باز نامه نوشتم و در باره دو چيز سؤال كردم و خواستم مسأله سوم را بنويسم كه‌

[1] بحار الانوار: 51/ 326، حديث 45 و 46.

[2] بحار الانوار: 51/ 326، حديث 45 و 46.

[3] اسم رمز امام زمان- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف-