محو و اثبات اشيا

(1) 9- باز ابو هاشم روايت مى‌كند كه: محمّد بن صالح ارمنى از امام حسن عسكرى- 7- در باره اين آيه پرسيد: يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ‌[1].

حضرت فرمود: آيا محو نمى‌كند مگر آنچه كه هست؟ و ثابت نمى‌كند آنچه كه نيست؟

با خود گفتم: اين خلاف سخن هشام بن حكم است كه گفته: او (خدا) به چيزى عالم نيست تا اينكه به وجود بيايد! كه حضرت رو به من كرد و فرمود: متعال است خدايى كه پيش از وجود اشيا به آنها عالم است.

گفتم: گواهى مى‌دهم كه تو حجّت خدا هستى.

گناه كبيره و نابخشودنى‌

(2) 10- ابو هاشم مى‌گويد: از آن حضرت شنيدم كه فرمود: از گناهانى كه بخشيده نمى‌شود اين است كه انسان بگويد: اى كاش! به غير از اين گناه، مؤاخذه نمى‌شدم.

با خود گفتم: اين سخت است و بايد انسان هر گناه را از خود بزدايد.

حضرت فرمود: راست گفتى اى ابو هاشم! به آنچه كه با خود گفتى ملازم باش؛ چون شرك، مخفى‌تر از راه رفتن مورچه بر روى سنگ سياه در شب تاريك است‌[2].

[1] يعنى:« خداوند آنچه را كه بخواهد محو و هر چه را بخواهد اثبات مى‌كند و ام الكتاب نزد اوست»،( سوره رعد، آيه 39).

[2] بحار الانوار: 50/ 250، حديث 4.