(1)

دلايل و براهين امام شهيد حسين بن على (ع)

سخن گفتن سر بريده امام حسين (ع)

(2) 1- منهال بن عمرو مى‌گويد: در دمشق بودم كه ديدم سر حسين- 7- را مى‌برند و مردى در جلو، سوره كهف را تلاوت مى‌كرد تا اينكه به اين آيه رسيد:

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً[1]. پس خدا آن سر را به زبان فصيح گويا ساخت و گفت: شگفت‌تر از اصحاب كهف، كشته شدن من و حمل سر من مى‌باشد[2].

دور بودن ظالمين اهل بيت (ع) از شفاعت پيامبر 6

(3) 2- قطب راوندى با سندى طولانى از مهران اعمش نقل مى‌كند كه: در موسم حجّ در طواف خانه خدا بودم، مردى را ديدم كه دعا مى‌كند و مى‌گويد: خدايا! مرا ببخش ولى مى‌دانم كه نخواهى بخشيد.

مى‌گويد: از اين سخن، لرزيدم و نزديك او رفتم و گفتم: اى مرد! تو در حرم‌

[1] يعنى:«( اى رسول ما) تو پندارى كه قصّه اصحاب كهف و رقيم، در مقابل اين همه آيات قدرت و عجائب حكمتهاى ما واقعه عجيبى است»؟( سوره كهف، آيه 9).

[2] بحار الانوار: 45/ 188، حديث 32.