نيز از آن حضرت برگشت و راه شام را در پيش گرفت و آنچه را گرفت و آنچه را كه از عهد و پيمان بسته بود، حفظ نكرد.

(1) خبر خيانت مرادى هم به امام حسن- 7- رسيد، حضرت برخاست و خطبه خواند و فرمود: بارها به شما گفتم كه به عهد و پيمان خدا وفا نمى‌كنيد. اين هم رفيق مرادى شما كه به من و شما خيانت كرد و به سوى معاويه رفت.

بعد معاويه نامه‌اى به امام حسن- 7- نوشت و گفت: اى پسر عمو! آن رحمى كه ميان من و تو مى‌باشد آن را قطع نكن، چون مردم به تو و به پدرت قبل از تو خيانت كردند.

مردم گفتند: اگر دو مرد به تو خيانت كردند و مكر نمودند، ما ناصح تو هستيم! حضرت به آنان فرمود: اين بار نيز به آنچه ميان من و شماست بر مى‌گردم در حالى كه من مى‌دانم شما مكر خواهيد كرد. وعده‌گاه من و شما اردوگاه من در نخيله است. در آنجا به من برسيد ولى به خدا سوگند! به عهدتان وفا نخواهيد كرد و پيمان ميان من و شما را خواهيد شكست.

آنگاه امام حسن- 7- راه نخيله را در پيش گرفت و ده روز آنجا اردو زد، تا اينكه بيشتر از چهار هزار نفر به او نپيوستند. پس به سوى كوفه برگشت و به منبر رفت و فرمود: شگفتا! از جماعتى كه نه دين دارند و نه حيا. اگر حكومت را به معاويه واگذار كنم، به خدا سوگند! با بنى اميّه گشايش نخواهيد ديد. به خدا سوگند! شما را به بدترين عذاب مبتلا خواهند كرد. تا اينكه آرزو كنيد كه يك نفر حبشى بر شما حاكم شود. اگر كمك داشتم خلافت را به او تسليم نمى‌كردم؛ چون خلافت بر بنى اميّه حرام است. خاك بر سر شما باد اى بندگان دنيا! بسيارى از اهل كوفه براى معاويه نامه نوشتند كه ما با تو هستيم و اگر مى‌خواهى حسن را گرفته و به سوى تو مى‌فرستيم!! سپس بر خيمه آن حضرت هجوم آوردند و مجروحش كردند.

سپس حضرت، پاسخ معاويه را نوشت كه: «حكومت و خلافت، مال من و خاندان من است و براى تو و خاندان تو حرام است. اين را از رسول خدا- صلّى اللَّه‌