چشمش ناله كرد. پيامبر- 6- فرمود: برو وضو بگير و دو ركعت نماز بخوان و بعد از نماز بگو «خدايا! از تو مى‌خواهم و محمّد- 6- را- كه پيغمبر رحمت است- واسطه قرار مى‌دهم تا چشمم را پر نور گردانى. خدايا! شفاعت او را در باره من بپذير».

عثمان بن حنيف مى‌گويد: از مجلس برنخاسته بوديم كه آن مرد آمد مثل اينكه اصلا مريض نبوده است‌[1].

(1) 68- ابيض بن جمال مى‌گويد: در صورتم مرض «قوباء»[2] پيدا شد و رنگ صورتم را تغيير داده بود. پيامبر اكرم دعا نمود و دستش را به صورتم ماليد و بى‌درنگ خوب شد. و هيچ اثرى از آن نماند[3].

(2) 69- فضل بن عباس مى‌گويد: مردى خدمت پيامبر آمد و گفت: يا رسول اللَّه! من هم بخيلم، هم ترسو و هم زياد مى‌خوابم، براى من دعا كن.

پيامبر براى او دعا كرد كه خدا او را سخى كند و ترسش را ببرد و زيادى خوابش را برطرف كند. بعدها او سخى‌ترين مردم شد و هيچ نمى‌ترسيد و كم مى‌خوابيد[4].

دعاى پيامبر 6 در باره ابن عباس‌

(3) 70- هنگامى كه ابن عباس خردسال بود، پيامبر اكرم- 6- براى او دعا كرد و فرمود: «خدايا! او را در دين فقيه كن. و تأويل قرآن را به او بياموز». ابن عباس بعد از اينكه بزرگ شد، هم فقيه بود و هم تأويل قرآن را

[1] بحار: 18/ 13، حديث 32.

[2] مرضى است كه در اثر آن، پوست صورت جمع مى‌گردد و رنگش گاهى مايل به سياهى و گاهى مايل به سرخى مى‌شود.

[3] بحار: 18/ 13، حديث 33.

[4] بحار: 18/ 13، حديث 34.