گفت: از جانب كسى كه خود مى‌دانى به تو حجّت مى‌دهند و تو مقدارى از آن را به شخص فاسق و شراب خوار مى‌دهى. نزديك است كه اين، چشم تو را نابينا كند. (و به چشم من اشاره كرد) و من از آن وقت تا به حال، در وحشت هستم.

(1) قطب راوندى مى‌گويد: وقتى كه شيخ مفيد اين را شنيد، گفت: بعد از چهل روز از آن قضيه، به آن چشمى كه اشاره كرده بود، دملى پيدا شد و چشمش نابينا گرديد[1].

[1] وسايل: 8/ 147، حديث 2.