فصل دوازدهم‌

و چون خداوند متعال نصيب اولاد ذكور مرا از تركه من زيادتر از نصيب دخترانم قرار داده است، من نيز نصيب آنان را از ذخيره‌هاى معنوى و سعادت و عنايتهاى الهى زيادتر قرار دادم.

فصل سيزدهم‌

و همانا اين كتاب را (كشف المحجة لثمرة المهجة) نام نهادم و اگر بخواهى آن را (كتاب اسعاد ثمرة الفؤاد على سعادة الدنيا و المعاد) بنام، و اگر ميخواهى آن را (كشف المحجة با كف الحجة) بنام و بيارى خداوند آن را بر حسب آنچه كه حضرت واهب العقول بر عقل و قلب و زبان و قلم من جارى نمايد در چند فصل مرتب نمايم.

پس از فيض درياى علم ذاتى بى‌پايان حضرت قادر متعال استمداد نموده و براى خود و فرزندانم و غير ايشان توفيق عمل، و سعادت دنيا و آخرت را مسألت مينمايم.

فصل چهاردهم‌

در عذر از اينكه در اين كتاب اكتفا بمواهب عاليه و الهامات غيبيه كه از طرف حضرت احديت بمن عنايت شده نموده، و در مقام استيفاى احكام شرعيه بر نيامده‌ام.

بدان كه چون جمعى از علماى اعلام و مصنفين عالى مقام كه قبلا ذكر شد در مقام وصيت بفرزندان خود برآمده و آنچه معروف و متداول است و از آداب و اسبابى كه تعلق بدين و دنيا دارد اقتصار نموده‌اند، من ديدم كه متابعت آنان ضايع كردن وقت است، و راهنمائى بآن كتابها و توصيه نمودن برجوع بآداب و مطالبى كه در آنها است كافى است، و احتياج بنوشتن كتاب جداگانه ندارد، و من در اين كتاب آنچه را تمام يا اكثر آن در رساله‌هاى علماى ما كه براى فرزندان خود نوشته‌اند نيست ذكر مينمايم، كه ترسم فرزندان من در غير اين كتاب بآنها ظفر نيابند، و بآنچه مقصود و مطلوب دين و دنياى ايشان است دست نيابند، مگر اينكه خداوند جل جلاله كه نسبت بايشان ارحم الراحمين است ايشان را از خزانه. «عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ» (يعنى تعليم فرموده است‌