رساند و عمر طولانيش عنايت فرمايد، داخل در سال هفتم از عمر شده؛ زيرا كه ولادتش بعد از گذشتن دو ساعت و پنج دقيقه از روز سه‌شنبه نهم محرم سال ششصد و چهل و سه در شهر حله بوده است، و فرزند ديگرم على كه خدايش طول عمر دهد و بكرم خود گراميش بدارد، در سال سيم از عمر وارد شده است، زيرا كه ولادتش بعد از گذشتن شانزده دقيقه و دو ثانيه از روز جمعه هشتم محرم سال ششصد و چهل و هفت در نجف اشرف بوده است، و اين دو فرزند دو وديعه و امانت منند در نزد خداوند جل جلاله و در محرم سال مذكور كه عمرم بشصت و يك رسيد بخاطرم خطور كرد و بقلبم افتاد كه اميد است از طرف خداوند ارحم الراحمين بوده باشد- كه كتابى بعنوان وصيتى از خود براى فرزندم محمد و فرزندم على و كسانى كه اميد است از آن بهره‌مند گردند از دوستانم تأليف نمايم، پيش از آنكه مرگ ميان من و آرزوهايم حايل گردد، و اين فكر را با استخاره سنجيدم كه آيا باشاره و الهام الهى است يا نه، و آن را با آنچه اميدوارم كه از مراحم الهى باشد موافق يافتم.

فصل دهم‌

و همانا در تاريخ انبياء و اوصياء : وصيتهاى چندى بكسانى كه در نزد آنان عزيز بوده‌اند ديده و روايت نموده‌ام، و سيدنا الاعظم محمد رسول اكرم 6 بمولا و پدر ما على 7 وصيت نموده است، و هر يك از آن دو بزرگوار بكسانى كه در نظرشان عزيز بوده‌اند وصيت نموده‌اند، و وصيتها، كه معروف و مشهور است، از مولاى ما على 7 بفرزندان عزيز خود و بشيعيان و خواص خود بما رسيده است، و بعد از ايشان جماعتى از علماء را ديده كه فرزندان خود را برساله‌هائى وصيت نموده، و بمراد و مقصود خود دلالت كرده‌اند، كه از جمله ايشان است محمد بن احمد صفوانى، و على بن‌