خود متمسك بحبل وثيق او بوده باشد، و بفضل و كرم او مستظهر باشد هر آينه غرامت و ضرر و خسارتهائى كه باين مسافر وارد آيد بعهده آن سلطان عادل و لازمه عدالت او است.

و اگر نفس تو از مسافرت كردن با اين اوصافى كه ذكر شد ابا و امتناع ورزد، و طالب تأسى باهل غفلت و ضايع نمودن اوقات باشد، پس از خداوند جل جلاله استعانت بجو، و از حضرتش مسألت كن، كه توفيقت عنايت فرمايد، و بآنچه در كتاب (فتح الابواب) ذكر كرده‌ام از استخارات و طلب خيرات از خداوند متعال، عمل كن كه اگر بآن اسارات و مطالب عمل نمائى سفر تو بامر خداوند، و تعظيم قدر حضرتش خواهد بود، و از ندامت و پشيمانى سالم خواهى ماند، و اگر انسان بمقتضاى طبع حيوانى و شهوات نفسانى مسافرت نمايد با حيوانى كه بر آن سوار است در حركات و سكنات برابر و يكسان خواهد بود.

فصل صد و سى و پنجم‌

و اى فرزندم، چون بعضى از آداب حركات و سكناتى كه خداوند جل جلاله بخاطر من القاء فرموده براى تو ذكر كردم، خوب است آنچه را كه در وقت خوابيدن بآن محتاجى برايت ذكر نمايم، كه چون بآنها عمل نمائى خداوند خواب ترا مانند خواب اهل يقين و صاحبان معرفت و مراقبت قرار دهد، و در كتاب (المهمات و التتمات) مفصلا بيان نموده و شرح داده‌ام.

پس قبل از آنكه به بستر خواب روى، با كمال ادب در مقابل مالك وجود و حيات و عافيت و قيام و قعود خود بنشين، و آنچه را كه قبل از خواب از تو صادر شده است از غفلت از ياد خدا، و تفريط در اطاعت حضرتش بياد بياور، و از آنچه از آن توبه نكرده‌اى في الحال توبه كن؛ زيرا كه در حال خواب اسيرى هستى كه هيچ گونه قدرت ندارى كه بخود نفعى رسانى، يا از خود دفع ضرر و آفتى نمائى، و روح و جسم خود را، و ساير نعمتهائى كه خداوند بتو عنايت فرموده است واگذاشته‌اى در حالتى كه قدرت بر دفاع از آنها را ندارى، و كمترين آسيبى را از آنها جلوگيرى نتوان كرد، پس با مولاى خود صلح كن صلح بنده ذليل فقير حقير با مولاى جليل كبير خود، و در مقابل عظمتش خاضع و خاشع باش، و خود