ثعلبى به سند خود از «محمد بن منصور» روايت كرده كه مى‌گفت: من از احمد بن حنبل شنيدم كه مى‌گفت: «ما جاء لاحد من اصحاب رسول اللَّه من الفضائل ما جاء لعلىّ 7»[1].

(آنچه از فضائل در باره على 7 آمده، در باره هيچ يك از اصحاب پيامبر 6 نيامده است).

و اين روايت را حاكم نيز در كتاب «مستدرك الصحيحين» با همين سند نقل كرده است‌[2].

ابن عبد البر در «استيعاب» مى‌نويسد: احمد بن حنبل و اسماعيل بن اسحاق قاضى گفته‌اند: در فضائل اصحاب رسول خدا روايت با سند صحيح آن قدرى كه در باره على 7 روايت شده در باره هيچ كس ديگر روايت نشده و همچنين احمد بن شعيب بن على نسائى نيز به اين حقيقت اعتراف كرده است‌[3] و عين اين اعتراف را ابن حجر در «صواعق المحرقة»[4]. و عسقلانى در «فتح البارى»[5] و شبلنجى در «نور الأبصار»[6] نيز نموده‌اند.

از جمله غزالى در كتاب «المنقذ من الضلال» مى‌گويد: شخص عاقل به سرور عاقلان على 7 اقتدا مى‌كند، آنجا كه فرمود:

«لا يعرف الحقّ بالرّجال اعرف الحقّ تعرف اهله»

. (حق با رجال شناخته نمى‌شود، حق را بشناس تا اهلش را بشناسى).

پس غزالى شهادت مى‌دهد به اين كه على 7 سيد و سرور عقلا است و اين حرف بسيار پر معنى است.

[1] بنا به نقل خوارزمى در المناقب، ص 3.

[2] حاكم، مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 107.

[3] ابن عبد البر، استيعاب، ج 2، ص 466.

[4] ابن حجر، صواعق، ص 72.

[5] عسقلانى، فتح البارى، ج 6، ص 1،.

[6] شبلنجى، نور الأبصار، ص 73.