ابى طالب و ابى طالب فرزند عبد المطلب بود و پيامبر خدا 6 نيز فرزند عبد اللَّه و او فرزند عبد المطلب بود، بنا بر اين عبد المطلب جدّ هر دوى اين بزرگواران بود و ابو طالب و عبد اللَّه از يك پدر و يك مادر بودند و كسى ديگر اين خصوصيّت را نداشت، با اين حساب، كسى چون على 7 به پيامبر 6 نزديك‌تر نبود.

7- عقد اخوّت و برادرى‌

يكى ديگر از فضايل على 7 برادريش با پيامبر 6 بود.

«احمد حنبل در مسند خود»، روايت كرده كه رسول خدا 6 ميان صحابه عقد اخوّت بست و ميان على 7 و شخص ديگر اين اخوّت را ايجاد ننمود، اين معنا كمى بر امام 7 سنگينى كرد، پيامبر 6 به او فرمود:

تأخير اخوّت تو اين بود كه تو را فقط براى خود برگزينم و تو نسبت به من، مانند هارونى نسبت به موسى، جز اين كه پس از من پيامبرى نيست، و تو برادر و وارث من هستى و در قصرم در بهشت با من خواهى بود و سپس اين آيه را تلاوت فرمود:

إِخْواناً عَلى‌ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ‌[1]: برادرانى كه بر تختهايى روبروى يك ديگر مى‌نشينند.

«حذيفه بن اليمان» گويد: پيامبر 6 در ميان مهاجرين و انصار، عقد اخوّت بست و ميان هر كسى را با شخصى مشابه خود، عقد مى‌بست، آنگاه دست على 7 را گرفت و فرمود: اين مرد برادر من است.[2] پيامبر 6 سرور فرزندان آدم است، زيرا خودش فرمود: انا سيّد ولد آدم‌

[1] حجر/ 47

[2]

ُ قال‌ هذا اخى.