اى انسان منصف و آگاه به شخصيت اين بزرگ مرد ناشناخته، نگاه كن، شخصى كه به اتفاق همه مسلمانان، يك لحظه به خدا شرك نورزيد و بر روى شانه پيامبر 6 گام نهاد و حتى افراد انديشمند غير مسلمان عظمت او را ستوده‌اند و آن را درك كرده‌اند.

4- افراط و تفريط در دوستى امام 7 ممنوع است:

چنانچه اشاره داشتيم، برخى از مسلمانان، تا آنجا در باره امام 7 غلو كردند و تحت تأثير بزرگى او قرار گرفتند، كه قايل به الوهيّت او شدند و به عبادتش پرداختند، زيرا آثار و افعالى از او مشاهده كردند كه از انسان معمولى صادر نشده است، پس كسى كه اين مقام و منزلت به او اعطا شده هميشه بزرگ است:

يعنى: چقدر فاصله است، ميان كسانى كه در هدايت او شك كردند (مانند خوارج) و ميان كسانى كه او را خدا دانستند؟!.

[5- على (ع) دومين نمازگزار]

5- در «مسند احمد حنبل» از «عفيف كندى» نقل است كه گفت: من بازرگان بودم و براى تجارت و خريد اجناس از عباس (عموى پيامبر) كه تاجر بود، به مكه سفر نمودم، در منا نزد وى نشسته بودم، كه مردى از خانه‌هاى اطراف بيرون آمد و به آفتاب نگاه كرد و چون ديد غروب كرده به نماز ايستاد، سپس زنى از همان خانه بيرون آمد و پشت سر او به نماز ايستاد، آنگاه نوجوانى زيبا روى از همان خانه بيرون آمد و او نيز همراه وى به نماز ايستاد.

از عباس پرسيدم: اين مرد كيست؟

[1] چنان كه برخى از دوستداران امام 7 وقتى كارهاى فوق العاده را از او مشاهده كردند، گفتند: انت انت، تو خدا هستى.( م)