رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا[1]: پروردگارا تكليف سنگينى بر ما قرار مده، آن چنان كه بر مردمان پيش از ما قرار دادى.

پس در گذشته امّتها قربانى خود را بايد به «بيت المقدس» حمل و در آنجا مى‌كشتند، ولى در ميان امت پيامبر 6 ما قربانى را در هر جا بكشند پذيرفته مى‌شود و شكم فقرا را سير مى‌كند.

ديگر اينكه امتهاى گذشته، در دل شب و وسط روز بايد نماز واجب مى‌خواندند و اين كار بر ايشان سخت مشكل مى‌نمود و خداوند آن را از امت اسلام برداشت و آن را در مواردى كه نشاط دارند فرض نمود.

ديگر اينكه آنان پنجاه نماز واجب در پنجاه وقت داشتند كه بر آنان مشكل بود و از امت اسلام برداشته شد.

نيز در امتهاى گذشته يك حسنه يك پاداش و يك گناه هم يك كيفر داشت ولى در امت پيامبر اسلام 6 حسنه را با ده پاداش و گناه را با يك كيفر مقرّر نمود.

ديگر اينكه امتهاى گذشته اگر نيّت حسنه مى‌كردند، بر ايشان نوشته نمى‌شد ولى اگر نيّت گناه مى‌كردند، بر ايشان نوشته مى‌شد، اگر چه به آن عمل نمى‌كردند ولى در امت اسلام، اگر نيّت گناه بكنند و آن را انجام ندهند، نوشته نمى‌شود و اگر نيّت حسنه كنند و آن را عملى نسازند، حسنه بر ايشان نوشته مى‌شود در امّتهاى گذشته اگر مرتكب گناهى مى‌شدند، بر در خانه‌هايشان نوشته مى‌شد و پذيرش توبه‌شان منوط به حرام كردن بهترين خوراكيها بر خودشان مى‌شد، و اين موارد از امت اسلام برداشته شد.

[1] بقره/ 286