خطبه نكاح و ادعيه، نام او برده مى‌شود؟!.

سپس آن يهودى مناقبى را كه در كتاب آسمانى براى پيامبر 6 و امير المؤمنين 7 ذكر شده برشمرد، كه اگر همه آنها را نقل كنيم به طول مى‌انجامد، تا آنجا كه يهودى گفت: خداوند در طور سينا به يك صد و سيزده كلمه سخن گفت و در هر كلمه مى‌فرمود: اى موسى من (خدا) هستم.

سپس پرسيد: آيا با محمد 6 چنين مناجاتى داشته؟

امام 7 فرمود: آرى، محمد 6 در چند مورد با خدا مناجات كرد: يكى بالاى آسمانهاى هفتگانه و در «سدرة المنتهى» كه پيامبر 6 در آنجا مقامى ستوده (و محمود) داشت و سپس او را بالا بردند تا به ساق عرش رسيد، و خدا مى‌فرمايد:

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌[1]: سپس نزديكتر و نزديكتر شد، تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود.

آرى يكى ديگر از امتيازات پيامبر 6 ما اين بود كه خداوند به او الهام نمود كه بگويد:

رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا[2]: خدايا مرا در صورت لغزش و اشتباه مؤاخذه مكن؟

و خداوند پاسخ فرمود: اى محمد، امّتهاى سابق، اگر چيزى را كه مى‌دانستند فراموش مى‌كردند، ابواب عذاب من بر رويشان گشوده مى‌شد، ولى اكنون آن را از ميان امّت تو برداشته‌ام؟ و پيامبر 6 عرض كرد:

[1] نجم/ 7- 9

[2] بقره/ بخشى از 286