ابراهيم و انبياء را خوانده بود و به دلايل‌شان آشنايى داشت، پس از لحظه‌اى استراحت گفت: اى امّت محمد 6، هيچ مقام و فضيلتى، نماند مگر اينكه، آنها را پيامبرتان 6 به دست آورد، آيا اگر بپرسم مى‌توانيد پاسخ دهيد؟

امام على 7 به او فرمود: تا مى‌توانى بپرس، اى برادر يهودى؟ من به يارى خدا به تو پاسخ مى‌گويم، سوگند به خدا همه درجات و فضيلتهاى پيامبران، يك جا و چند برابر در وجود محمد 6 جمع شده است و چون پيامبر 6 فضيلتى براى خود ذكر مى‌كرد، مى‌فرمود: نبايد (براى اشباع نفس) فخر كرد.

من امروز مقدارى از فضايل او را برايت ذكر مى‌كنم، بدون اينكه از مقام انبياى ديگر كاسته باشم.

فضايل پيامبر 6 از زبان على 7‌

او فضايلى داشت كه چشم مؤمنين را روشن مى‌نمود، و بايد خدا را بر آنچه به محمد 6 داده سپاس گفت، تا نعمت روشناييش در ميان مردم، بيشتر شود.

اى برادر يهود، بدان كه خداوند مغفرت و عفو قائل شد، براى كسانى كه نزد او (پيامبر 6) صداى خود را (به علامت احترام) پايين مى‌آوردند و در كتابش فرمود:

إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوى‌ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ‌[1]: آنها كه صداى خود را نزد رسول خدا كوتاه مى‌كنند همان كسانى هستند كه خداوند دلهايشان را براى تقوى خالص نموده و براى آنان آمرزش و پاداش عظيمى است.

[1] حجرات/ 3