نوشيدنيهاى آن به او بنوشاند.[1] راوى گفت: به «فضّه» كه در نزديكى امام ايستاده بود؛ گفتم: واى بر تو آيا از خدا پروا نمى‌كنى و حال امام 7 را در نظر نمى‌گيرى؟ چرا اين سپوس‌ها را از نانها نمى‌گيرى؟ فضّه گفت: خود امام 7 به ما دستور داده سپوسها را نگيرم، امام به من (سويد) فرمود: به فضّه چه گفتى؟ عرضه داشتم راجع به غذاى شما با او صحبت مى‌كردم؟ در پاسخ فرمود: پدر و مادرم فداى كسى باد (پيامبر 6) كه از غذايى مطبوع و از نان گندم سه روز متوالى شكم خود را سير نكردند، تا خدا او را فرا خواند.[2]

روايت عدى بن ثابت در زهد امام 7:

از «عدى» روايت است كه: روزى مقدارى فالوده براى امام 7 آوردند، ولى حضرت از خوردنش ابا كرد و فرمود: دوست ندارم از چيزى كه رسول خدا 6 نخوردند، بخورم.

امام 7 آرد جو را در كيسه‌اى مى‌گذاشت و درش را مهر مى‌كرد، از امام علّت مهر كردن را پرسيدند؟ فرمود: مى‌ترسم اين دو (حسن و حسين 8) روغن زيتون يا چربى ديگرى با آن مخلوط كنند.[3] هر منصفى كه به كثرت زهد و قناعت امام 7 نگاه كند و حديثى را كه آن بزرگوار از پيامبر اسلام 6 نقل كرد، در مى‌يابد كه: از غذاى خويش رضايت كامل داشته و آن را طعامى مرغوب مى‌دانسته، زيرا دنيا را طلاق داد و فرمود:

[1] رسول خدا 6 فرمود:

ُ من منعه الصيام من طعام يشتهيه كان حقّا على اللَّه تعالى ان يطعمه من طعام الجنّة و يسقيه من شرابها.

[2]

ُ بابى و امّى لم ينخل له طعام و لم يشبع من خبز البرّ ثلاثة ايّام حتّى قبضه اللَّه تعالى.

[3]

ُ اخاف هذين الولدين ان يجعلا فيه شيئا من زيت او سمن.