بر حذر داشتن منافقين از كارشان مى‌فرمايد:

قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللَّهِ وَ آياتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ، لا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ إِنْ نَعْفُ عَنْ طائِفَةٍ مِنْكُمْ نُعَذِّبْ طائِفَةً بِأَنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمِينَ‌[1]: (اى رسول) بگو اكنون تمسخر كنيد و خدا از آنچه مى‌ترسيد بر سر شما خواهد آورد، و اگر از آنها بپرسند كه چرا استهزاء مى‌كنيد، پاسخ دهند كه ما به مزاح و مطايبه سخن رانديم، اى رسول بگو به آنها آيا با خدا و آيات او، و رسول خدا 6 تمسخر مى‌كنيد، عذر نياوريد، كه عذرتان به كلّى پذيرفته نيست. كه شما پس از ايمان كافر شديد، اگر از برخى نادان و ساده لوحان شما درگذريم، گروهى را نيز عذاب خواهيم كرد كه مردمى بسيار زشت‌كاريد.

پس مقدارى بر آنان مى‌بخشد و (پيامبر) به من وعده داد، كه من بر اهل فتنه پيروز مى‌شوم و امر (خلافت) به من باز مى‌گردد، اگر چه اهل باطل خوش نداشته باشند.

اى جاثليق من به حق هستم، و آنچه در صلاح دين و دنيا باشد نزد من است‌

چنانچه نزد شما دستورى از سوى پيامبرتان (عيسى) در باره مصالحه و انعطاف داريد كه ساكت بمانيد و به گفتار اقدام نكنيد، و بايد به عهد و ذمّه خود پايبند باشيد، ما نيز همين دستور را (از سوى پيامبرمان 6) داريم، و امروز زمان پيروزى و جنگ و كشيدن شمشير فرا نرسيده، و حق در ميانشان پا نمى‌گيرد و به اطاعت من در نمى‌آيند، زيرا من هم مانند يكى از فرائضم،

[1] توبه/ 64- 66.