وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ‌[1]: محققا خانه آخرت خانه زندگى و حيات است، اگر (مردم) مى‌دانستند.

پس دنيا نشانه آخرت و آخرت نشانه دنيا است، نه دنيا آخرت است و نه آخرت دنيا.

هر گاه روح از جسم مفارقت، نمايد هر كدام به جايى كه آمده و از آن خلق شده باز مى‌گردد، همين گونه هم، بهشت و دوزخ در دنيا و آخرت موجود است، زيرا بنده هنگامى كه مى‌ميرد، به خانه‌اى از زمين باز مى‌گردد، حالا يا به باغى از باغهاى بهشتى و يا به جايى از جاهاى آتشين باز مى‌گردد و روح او به يكى از دو خانه مى‌رود، يا در خانه نعمت، مقيم مى‌شوند و هرگز نمى‌ميرد و يا در خانه عذاب دردناك منزل مى‌كنند، و نمى‌ميرد و نشانه براى كسى كه خردمند باشد، موجود است و واضح، خداوند مى‌فرمايد:

كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقِينِ ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ‌[2]: حقّا اگر به طور يقين مى‌دانستيد، البته دوزخ را به طور يقين مشاهده خواهيد كرد و سپس به چشم يقين مى‌بينيد، آنگاه از نعمتها شما را باز مى‌پرسند.

از كافران نيز چنين خبر مى‌دهد:

الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَ كانُوا لا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعاً[3]: آن كافرانى كه بر چشمشان پرده بود و از ياد من غافل بودند و هيچ توانايى بر شنيدن نداشتند.

[1] عنكبوت/ 64.

[2] تكاثر/ 4- 8.

[3] كهف/ 101.