عظمت و نور اوست كه: همه مخلوقات آسمان و زمين، با اعمال مختلف و راههاى گوناگون به دنبال وسيله، براى نزديكى به او، مى‌گردند و هر محمولى را خداوند نور و نور و عظمت و قدرتش را بر او حمل مى‌كند، و قدرت سود و زيان و مرگ و زندگى و حشر را براى خود ندارد، پس هر چيزى محمول است و خداى عز و جل، نگهدار و محيط به زمين و آسمان و هر چيزى كه در آن دو است، مى‌باشد و او حيات همه اشياء و نور همه آنها است، منزه و بزرگتر است از آنچه، ستمكاران مى‌گويند.

جاثليق گفت: از خدا برايم بگو، كجاست؟

فرمود: او اينجا و آنجا و در پايين و بالا و محيط به ما و با ما است، خداوند مى‌فرمايد:

ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى‌ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنى‌ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌[1]: سه تن نجوا نمى‌كنند، مگر اينكه او چهارمى آنهاست، و پنج تن نجوا نمى‌كنند مگر اينكه او ششمى است و كم و بيشى نيست، مگر اينكه او با آنهاست هر كجا باشند، سپس آنها را به اعمالشان در قيامت خبر مى‌كنند و او به هر چيزى داناست و كرسى محيط به آسمان‌ها و زمين است و حفظ اين دو او را خسته نمى‌كند و او بلند مرتبه و بزرگ است.

پس كسانى كه عرش را حمل مى‌كنند، علما هستند و آنان كسانى هستند كه خدا علمش را بر آنان حمل كرده است و هيچ چيز از اين چهار چيز بيرون‌

[1] مجادله/ 7.