و: ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا[1]: آنچه پيامبر 6 برايتان آورده، بگيريد (و عمل كنيد) و آنچه شما را از آن بازداشته، ترك كنيد.

او نيز رسالت خدا را ابلاغ و برهان ولايت او را روشن و نشانه او را تحكيم و قوانين او را استوار نمود و مردم را به راه نجات و باب هدايت و حكمت، خدا رهنمون گرديد، و نيز پيامبران پيش از او به آمدنش مژده دادند چنان كه عيسى روح اللَّه را به وجود او و دينش، بشارت داده و در انجيل فرموده: احمد عربى، نبى امّى، صاحب شتر سرخ و قضيب است‌[2]

سفارش پيامبر 6 به دو امر مهم‌

سپس وصىّ و جايگاه علم و موضع اسرار و بيان‌كننده آيات كتاب را در ميان امّت، مشخص نمود؛ كسى را كه حق تلاوت قرآن (و تفسير) را ادا كند، و باب شهر علم و وارث كتاب او باشد، همراه با قرآن، در ميان امت باقى گذارد و حجّت را (در اين باره) بر مردم تمام كرد، لذا فرمود: من چيزهايى را در ميان شما گذاشتم، كه اگر به آنها تمسّك جوييد، هرگز گمراه نمى‌شويد: كتاب خدا و عترت و خاندانم.[3] اينان دو شى‌ء گرانبهايند، كتاب خدا ثقل اكبر و ريسمانى كه از آسمان به زمين كشيده شده و شما را به خدا مربوط مى‌سازد و اين دو از هم جدا نمى‌شوند، تا در كنار حوض، بر من وارد شوند.

مبادا از آنان پيشى گيريد، كه هلاك مى‌شويد و از غير آنان (دين را)

[1] حشر/ 70.

[2] در لغت به معناى چوب دستى است.

[3]

ُ قد خلّفت فيكم ما ان تمسّكتم به لن تضلّوا ابدا، كتاب اللَّه و عترتى اهل بيتى.