4- قضاوت در مورد زنى كه شش ماهه زاييد

زنى را كه شش ماهه زاييده بود، نزد عمر آوردند و دستور رجم او را داد، امام 7 از اجراى اين كار جلوگيرى كرد و آيه را تلاوت فرمود:

وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً[1] و: فِصالُهُ فِي عامَيْنِ‌[2] كنايه از اين كه، ايام حمل و شير دادن سى ماه است و در آيه بعد به دو سال شير دادن تصريح شده، پس نتيجه اين كه ممكن است كسى شش ماه وضع حمل نمايد؟! عمر زن را آزاد كرد.

5- قضاوت در مورد حدّ مست‌

صحابه و از جمله عمر حدّ مست را نمى‌دانستند تا اين كه امام فرمود: اگر بياشامد مست مى‌شود و چون مست شود هذيان و بيهوده مى‌گويد و چون بيهوده بگويد افترا مى‌بندد و اگر افترا بست حد مفترى را بر او جارى كنيد، پس هشتاد ضربه تازيانه به او بزنيد!![3] داستانهاى شگفت و پيچيده و فتوا (هاى) مشكل آنقدر فراوان است كه نمى‌توان همه را نقل كرد.

همه علوم به امام منتهى مى‌گردد:

1- علم كلام: يكى از موارد مهمّى كه به امام منتهى مى‌گردد؛ مسأله علم كلام است.

[1] احقاف/ 15

[2] لقمان/ از آيه 14

[3]

ُ اذا شرب سكر و اذا سكر هذى و اذا هذى افترى و اذا افترى فاجلدوه حدّ المفترى فاجلدوه ثمانين جلدة.