داشتند و اين حديث يكى از دلايل امامت امير المؤمنين 7 است كه پيش از وقوع، از آن خبر داده است.

پيش‌گوئى ديگر امام 7 و عفو و بخشش حضرت على 7 در مورد مروان‌

سدير صيرفى از مردى از قبيله «مراد» بنام ربّاب بن رياح نقل كرده كه گفت:

پس از پايان جنگ جمل، در بصره در خدمت امير المؤمنين 7 ايستاده بودم، ديدم «عبد اللَّه بن عباس» وارد شد و عرض كرد: يا على 7 حاجتى دارم؟

فرمود: پيش از اين كه تو حاجتت را مطرح كنى، بگويم كه آمده‌اى تا براى مروان بن حكم امان بگيرى؟ عرض كرد دوست دارم به او امان بدهى؟ فرمود:

به خاطر تو مى‌پذيرم‌[1].

راوى گفت: چيزى نگذشت كه ابن عباس و پس از او مروان وارد شد، تا با امام 7 بيعت كند، امام 7 فرمود: نيازى به بيعت او نيست، مگر نه در آغاز امر بيعت كرد.[2] سپس امام 7 فرمود: اى پسر حكم، تو مى‌ترسيدى كه سرت در اين سرزمين بماند؟ (و كشته شوى) اما خدا چنين نمى‌خواهد، تا اين كه طاغوتهايى از صلب تو بيرون آيند و بر پشت اين ملت سوار شوند و آنان را سخت آزار دهند و شربتى تلخ به مردم بنوشانند!.

پس از چندى مروان به افراد مورد اعتماد خود گفت: آرزويى در دل نداشتم‌

[1] در برخى از روايات آمده كه حسن و حسين 8 از وى نزد پدر شفاعت كردند.

[2] يكى از موارد بزرگوارى بى‌مانند على 7 آزاد كردن مروان و عبد اللَّه زبير و غيرهما است.( م)