بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا[1]: ستمكاران چه بد بدلى گرفتند.

پس از چندى به امام 7 ملحق شدند، و حضرت به آنها فرمود: اى دشمنان خدا و پيامبر 6 و امير المؤمنين 7 كارى كه پيش‌بينى كردم، انجام داديد؟

عرض كردند: نه يا على 7.

فرمود: خدا شما را با پيشوايتان محشور مى‌كند؟ گفتند: در آن صورت رستگارشده‌ايم، و خوشحاليم كه با شما محشور مى‌شويم؟ امام 7 فرمود:

گويا مى‌بينم كه آن حيوان در پيشاپيش شماست و به سوى آتش مى‌رويد؟ در پاسخ سوگند خوردند كه، ما كارى نكرده‌ايم؟

وقتى ديدند امام 7 سخن آنها را ردّ مى‌كند، از در پشيمانى ظاهرى داخل شده و از حضرت خواستند كه بر ايشان طلب مغفرت كند، امام 7 نپذيرفت فرمود: شما به راهى كج رفته‌ايد و با پيامبر خدا 6 دروغ گفته‌ايد، در حالى كه پيامبر 6 داستان شما را از جبرئيل، و او از خدا، برايم روشن كرد، و بعد فرمود: اگر در آن روزگار، پيامبر 6 با منافقين روبرو بود، امروز شما هم گروهى از منافقين هستيد، و بدانيد كه حبيبم رسول خدا 6 فرمود: كه شما اى شبث و عمرو، و محمد فرزند تو، فرزندم امام حسين 7 را مى‌كشيد، و واى بر كسى كه، پيامبر 6 و فاطمه دخت او، دشمنش باشد.

(مدتها گذشت و تحولاتى در جهان اسلام صورت گرفت و) چنانچه در تاريخ آمده، در هنگامى كه امام حسين 7 به كربلا رسيد، همين افراد براى جنگ با او، از كوفه روانه نينوا شدند و در قتل امام 7 شركت‌

[1] سوره كهف/ 50، ستمكاران چه بد بدلى گرفتند.