[شرح ايمان‌]

امام 7 فرمود: حقيقت شرح ايمان، اقرار و خضوع براى خداست به اقرار بندگى و تقرب به حضرت او با آن، و انجام هر واجبى از خرد و كلان با آگاهى از سرحد توحيد تا پايينتر، و تا آخر ابواب طاعت به ترتيب از بالا به پايين، همه به همراه هم و پيوسته باهم.

هرگاه بنده‌اى آنچه را بر او واجب است، اداء كند، به همان نحو كه به او رسيده به صورتى‌كه ما شرح داديم، او مؤمن خواهد بود و وصف ايمان شايسته او و مستوجب ثواب است. اين براى آن است كه معناى جمله ايمان اقرار است، و معناى اقرار تصديق به طاعت است. از اين‌رو ثابت است كه همه اقسام طاعت، از خرد و كلان؛ به يكديگر مقرونند، و مؤمن از وصف ايمان بيرون نرود مگر به وسيله ترك آنچه مايه استحقاق صفت ايمان است.

نام ايمان با انجام مداوم فرائض بزرگ و ترك گناهان كبيره راست مى‌آيد. اگر شخص طاعتهاى كوچك را ترك كند و گناهان صغيره را مرتكب گردد از ايمان بدر نرود و تا وقتى طاعتهاى بزرگ را انجام داده و مرتكب كبيره نگردد، ترك ايمان نكرده در زمره مؤمنان باقى خواهد بود. زيرا خداوند فرمود: إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيماً. كه مقصود آمرزش گناهان غير كبيره است.

اگر او مرتكب يك گناه كبيره شود به خاطر همه گناهان كوچك و بزرگ مؤاخذه خواهد شد و بر همه آنها كيفر گردد و عذاب بيند. اين است ايمان و صفت مؤمنى كه سزاوار پاداش الهى است.

اين حديث دنباله‌اى دارد كه طالبانش بايد به آن مراجعه نمايند. اين حديث شريف انواع محبت اهل‌