مطالبه تخفيف بود، و اين مطالبه پيش از آن روا نبود. اين معنا را امام 7 در پاسخ كسى‌كه پرسيد: «چرا پيش از آن، رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم از خداوند درخواست تخفيف نكرد؟

صريحا بيان كردند.

[تفاوت سيره پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با سيره ديگر انبيا]

حاصل آنكه تمام انبياء گذشته گاهى نسبت به پاره‌اى امتحانها و تكاليف دشوارى كه به امت آنان مربوط بوده است، از خداوند درخواست عافيت مى‌كردند، ولى پيامبر ما صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و اهل بيت او عليهم السّلام هرگز و در هيچ مقامى چنين درخواستى نداشتند، ليكن چون هر پيش‌آمدى را مى‌پذيرفتند و از آن استقبال مى‌نمودند، به بركت آماده ساختن خود بر تحمل سختيها و امتحانهاى الهى، مشمول عفو و رحمت الهى مى‌شدند، و از اين‌رو شريعت آنها آسانترين و راحتترين شرايع گرديد، تا آنجا كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود:

من با شريعتى سهل و آسان به سوى شما آمدم.

چه خوب عقيل فرزند ابى طالب، ابى ذر را دلدارى داد، آنگاه كه او را به ربذه تبعيد كردند، و او همراه با على و حسن و حسين عليهم السّلام و عقيل كه او را همراهى مى‌نمودند از شهر بيرون مى‌رفت. در اين‌حال عقيل به او گفت: «اگر از خدا عافيت و رهايى از بلا طلب كنى، از ناشكيبايى و بى‌صبرى خواهد بود؛ و اگر عافيت را دور بدانى، از يأس خواهد بود، پس بى‌صبرى و نااميدى را رها كن، و بگو: