خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كنار رفت، و رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم به او فرمان داد كه بر آنها نفرين كند، و سلمان را آگاه ساخت كه در صلب ايشان مؤمنى نيست. اين داستان در تفسير امام عسكرى 7 ذيل آيه‌ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ‌[1] آمده است كه از شگفتيهاى روزگار است، و از كسى چون سلمان كه خود را تا آنجا شبيه اولياى خود ساخته كه درباره‌اش فرمودند: «او از ما اهل بيت است»، چنين چيزى عجيب نيست.

[ماجراى معراج پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم‌]

ماجراى معراج نيز از همين باب است، هنگامى‌كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مكلف به پنجاه نماز شد، و [براى مطالبه تخفيف‌] به خداوند مراجعه ننمود، تا آنكه موسى 7 از او خواست؛ و پس از آن مكرر از خداوند درخواست تخفيف نمود، و براى وى و ديگران [در تخفيف نمازهاى واجب‌] تخفيف داده مى‌شد تا آنكه شمار آنها به پنج نماز رسيد. موسى از او خواست كه بازهم مراجعه نمايد [و از خداوند مطالبه تخفيف كند] كه رسول خدا فرمود: از كثرت درخواست شرمنده گشتم. آنگاه خداوند به او وحى نمود:

چون بر پنج نماز صبر نمودى، همين پنج نماز نزد من به منزله پنجاه نماز خواهد بود.

درخواست موسى در واقع به مثابه امر خاص به‌

[1] - بقره/ 3: آنان‌كه به جهان غيبت ايمان آرند.