از امام حسن مجتبى 7 نقل شده است كه آن حضرت در عالم خواب
به يكى از شيعيان آموخت كه اگر او به آنچه در ابيات ذيل آمده است متصف گردد، به
اهل بيت نزديك مىگردد و هرگاه اراده نمايد آنها را خواهد ديد، آن ابيات عبارتند
از:
كن
عن همومك معرضا
و
كل الامور الى القضا
فلربّما
اتّسع المضيق
و
ربّما ضاق الفضا
و
لربّ امر مسخط
لك
فى عواقبه رضا
اللّه
يفعل ما يشاء
فلا
تكن متعرّضا
اللّه
عوّدك الجميل
فقس
على ما قد مضى
به غمهاى خود پشت كن (و آنها را فراموش نما) و امور را به قضاى الهى
واگذار؛
شايد كه در تنگناها گشايش رخ دهد، و شايد كه فضاى بيكران تنگ گردد؛
و چه بسا حادثهاى ناميمون روى دهد و تو را در سرانجام آن رضايت
باشد؛
خداوند هرچه خواهد، انجام مىدهد؛ پس مبادا تو گلهمند شوى؛
خداوند تو را به كارهاى خوب و زيبا عادت داد، پس [حوادث آينده را
نيز] بر رويدادهاى گذشته قياس كن.
سوگند كه اگر كسى به اين ابيات عمل نمايد تمام دردهاى او درمان خواهد
شد، و عمده آن تحصيل مقام رضا به قضاست: