آنگاه آن‌را با شفاعت و دعا تمام مى‌گردانند. سيد بن طاووس از امام زمان- عجل الله تعالى فرجه- شنيد كه آن حضرت در سرداب مقدس، در مقام دعاى براى شيعيان جملاتى به اين مضمون فرمود:

[دعاى امام زمان 7 در حق شيعيان‌]

بار پروردگارا! شيعيان ما از ما هستند، از باقيمانده گل ما خلق شده‌اند، و با نور ولايت ما عجين گشته‌اند پس امور آنها را به ما واگذار و بر ايشان گناهانى را كه به خاطر اعتماد بر دوستى ما انجام داده‌اند [نه از روى عناد و انكار] ببخشاى، و اگر ترازوى آنها سبك است آن‌را با مانده نيكيهاى ما سنگين فرما.

بنگر امام عصر- عجل الله فرجه و جعلنى فداه- چگونه اهتمام دارد كه شيعيانشان را با خودشان درآميزد، تا شيعيان در اثر جدايى از آنها تنها [و درمانده و هلاك‌] نگردند، يكبار [عرضه مى‌دارد:] آنها در اصل خلقت از ما هستند، بار ديگر [عرضه مى‌دارد:] آنها به خاطر اعتماد بر محبت ما گناه كردند، و سرانجام به درگاه الهى تضرع مى‌كند و از خداوند مى‌خواهد كه كمبود آنان را با مانده حسنات آنها جبران نمايد.

اى برادرم! آنها چيزهايى را مى‌دانند كه ما از آن بى‌اطلاعيم، و آنها همان كسانند كه فرمودند:

به گناه منگريد، [تا در نظرتان كوچك نمايد] و ليكن بنگريد چه كسى را نافرمانى مى‌كنيد».