گمراهى گمراه در صورت هدايت يافتن شما، به شما آسيبى نمى‌رساند.»

و أيضاً ميفرمايد:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً [1].

«اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد، خودتان را و اهلتان را از آتش حفظ نمائيد!»

و ثانياً: تمام عقلاى عالم اتّفاق دارند در دَوَران امر ميان ضرر قطعى بر خود انسان و يا بر غير انسان، جلوگيرى آن ضرر را از خود مقدّم است از دفع ضرر از غير.

البتّه تمام اين مسائل در صورتى است كه ضرر وارد بر انسان بيشتر باشد از ضرر وارد بر غير و يا از منفعت حاصله براى وى. مثلًا شخصى اگر يك ميليون دينار ورشكست شد، و تمام سرمايه انسان هزار دينار است، و ميدانيم اگر تمام آنرا هم بدهد و در امر خيرِ رفع ورشكستگى وى بخواهد مؤثّر باشد، مؤثّر نخواهد بود، هزار دينار در برابر هزار برابر آن كارى نمى‌كند، و علاوه بر آنكه بهيچوجه اثرى در رفع نگرانى و زندان مرد ورشكسته و يا آسايش خيال منسوبان او نمى‌كند، خود اين شخص را خاك نشين نموده و عائله‌اش را دستخوش فقر و تنگدستى و نگرانى مى‌نمايد؛ در اينصورت بايد سرمايه خود را براى خود نگهدارد، و موجب ضرر وارد بر خود و عائله‌اش نشود.

و امّا اگر شخصى ده هزار دينار ورشكست شد، و تمام سرمايه انسان هزار دينار است، خوب است نيمى از آنرا براى رفع ورشكستگى او بدهد. چرا كه يك بيستم از اين گرفتارى را مرتفع ساخته؛ و ضرر وارده بر خودش گرچه مسلّم است، وليكن موجب هلاكت اهل و عيال نشده، آنها مى‌توانند در خورد

______________________________ [1] صدر آيه 6، از سوره 66: التّحريم‌