هم وحدانيّت خدا، و هم اسم قادر و صَمَد و صفت قدرت و صمدانيّت، براى انسان معلوم نمى‌شود مگر به طلوع نور توحيد.

و أيضاً به پيشگاه قدس رُبوبىّ معروض ميدارد:

اللَهُمَّ يَا ذَا الْمُلْكِ الْمُتَأَبَّدِ بِالْخُلُودِ

- تا ميرسد به اينجا كه عرضه ميكند

: ضَلَّتْ فِيكَ الصِّفَاتُ، وَ تَفَسَّخَتْ دُونَكَ النُّعُوتُ، وَ حَارَتْ فِى كِبْرِيَائِكَ لَطَائِفُ الاوْهَامِ.

[1]

«بار خداى من! اى آنكه در مُلك و پادشاهى تا ابد جاودان و مخلّد

______________________________ [1] فقره 1 و 7 از دعاى 32 از «صحيفه كامله سجّاديّة»