اين جريانات هم اتّفاقاً وقتى واقع شد كه جمعى از زوّار ايرانى از محبّين آقا به عتبات عاليات مشرّف بوده‌اند و با ملاقاتهاى عديده، ذهن ايشان را هم مشوب مى‌نمودند. و ناگفته نماند كه: همان كسى كه پس از رحلت مرحوم آية الله انصارى قدَّس الله نفسَه نداى عدم نياز به استاد را بلند كرد، و موطنش يعنى موطن اصليش ساليان متمادى در كربلا بود، اينك هم در كربلاست و آتش فتنه را شعله ميزند؛ و سِرّاً نه عَلَناً اين دو شيخ را تقويت ميكند.

حضرت آية الله حاج شيخ عبّاس قوچانى هم كه از روح قضيّه مطّلعند، و از اين دو نفر كه مدّتى با ايشان هم تردّد داشته‌اند، متنفّر و منزجر بوده‌اند؛ در اين حيص و بيص كارى از دستشان ساخته نيست مگر آنكه اين دو نفر را ديگر به مجلس خود نپذيرند و رفقاى خود را جمع نموده و از ورود در اينگونه مسائل برحذر دارند.

تبليغات اين دو نفر بسيارى را متزلزل نمود كه ديگر راه بازگشت برايشان نبود، و بعضى را متحيّر و سرگردان و در شكّ انداخت كه تا آخر عمر بدينگونه بودند؛ و بعضى هم مطلب برايشان منكشف شد كه: اينها همه دعايات شيطانى است، و حدّاد كه روح توحيد است، روح ولايت است. و توحيد عين ولايت است و تفكيك بردار نيست.

تمام اين قضايا وقتى بود كه حقير طهران بودم و اصلًا از جريان اطّلاعى نداشتم. و در أواخر آن كه مصادف با أوان تشرّف بنده بود، بعضى از دوستان به حضرت آقا گفته بودند: ما خائفيم از اينكه ارتباط و محبّت شديد سيّد محمّد حسين با آقاى حاج هادى أبهرى كه او هم از زوّار بود و ذهن ساده و نورانى و بى آلايش وى را سخت مشوب نموده بودند، موجب شود كه اينك كه او از طهران مى‌آيد، او هم از شما برگردد و منصرف شود.

حضرت آقا فرموده بودند: سيّد محمّد حسين! أبدا أبدا. او مانند كوه‌