ايشان بعضى از اوقات از اشعار مغربى و اشعار مثنوى و اشعار ابن فارض ميخواندند آنهم با چه كيفيّت! هر وقت حال سوز، شدّت مى‌نمود برخى از اشعار مغربى و تائيّه كبراى ابن فارض و برخى از غير تائيّه را با آهنگ و صوت خوش آنهم صوت حزين قرائت مى‌نمودند كه در نوار مضبوط شده است. ولى از اشعار مثنوى چيزى ضبط نشده است. و علّت آنستكه در آن اوقات كه گرم حال بودند و بعضى اوقات در دالان راهرو خانه مى‌افتادند و آن اشعار را ميخوانده‌اند كسى نبوده است كه آنها را ضبط نمايد.

از اشعار باباطاهر هم گهگاهى خوانده‌اند، ولى ممارست عمده ايشان بر اشعار ابن فارض بوده است.

ابيات «مثنوى» در فتوّت و اخلاص أمير المؤمنين 7‌

به اشعار مثنوى درباره أمير المؤمنين 7 و قتل او عَمْرو بن عَبْدِوَدّ را، تا كشته شدن او به دست ابن ملجم مرادى لعنَهُ الله بسيار علاقمند بودند. و حقير چندين بار در سفرهاى عديده مشاهده كردم كه آنها را با صوت جذّاب قرائت مى‌نمودند؛ و چنان مشهود بود كه خود ايشان در همان حالى هستند كه حضرت توصيف ميكند، و لهذا مبتهج مى‌شدند و گويا اين اشعار عيناً حكايت حال خود ايشان است.

اين ابيات آبدار چنانكه در «مثنوى» آمده است، بدين كيفيّت است: