در قنوتهاى نماز، بسيار از اوقات بود كه دعاى زير را قرائت مينمودند: أَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ، وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ مَا شَآءَ اللَهُ، وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ لِكُلِّ رَخَآءٍ وَ شِدَّةٍ الشُّكْرُ لِلَّهِ، وَ لِكُلِّ أُعْجُوبَةٍ سُبْحَانَ اللَهِ، وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ أَسْتَغْفِرُ اللَهَ، وَ لِكُلِّ مُصِيبَةٍ إنَّا لِلَّهِ وَ إنَّا إلَيْهِ رَاجِعُونَ، وَ لِكُلِّ ضِيقٍ حَسْبِىَ اللَهُ، وَ لِكُلِّ قَضَآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَهِ، وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اعْتَصَمْتُ بِاللَهِ، وَ لِكُلِّ طَاعَةٍ وَ مَعْصِيَةٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إلَّا بِاللَهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ. [1]

بسيار ديده شد كه در بعضى از قنوتهاى نماز شب اين دعا را از اوّل آن تا آخرش ميخواندند:

اللَهُمَّ إنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ بَهَآئِكَ بِأَبْهَاهُ، وَ كُلُّ بَهَآئِكَ بَهِىٌّ. اللَهُمَّ إنِّى أَسْأَلُكَ بِبَهَآئِكَ كُلِّهِ‌

[2]

______________________________ [1] اين دعا را به همين كيفيّت حضرت آقا قرائت مى‌نمودند، ولى مرحوم محدّث قمّى در كتاب «الباقيات الصّالحات» كه در حاشيه «مفاتيح الجنان» طبع شده است در باب اوّل، ص 197 آنرا از كتاب دعاى «البَلَد الامين» كَفْعَمى نقل كرده است و فقط لفظ «وَ شِدَّةٍ» را نياورده است‌

[2]. اين دعاى مفصّلى است كه در آن بعضى از أسماء الله را آورده است. و در ص 184 از «مفاتيح الجنان» ضمن ادعيه سحرهاى ماه مبارك رمضان از حضرت إمام رضا 7 روايت نموده كه حضرت إمام محمّد باقر 7 آنرا قرائت ميكرده‌اند.