مجرّدتر ميگردد، و بهتر از زمان حيات به درد شما مى‌رسم و شما را در معارج و مدارج كمال بالا ميبرم. شما حقّ نداريد به احدى از اعاظم معنوى و روحى امّت من رجوع كنيد! بلكه دعا كنيد تا من زودتر بميرم و تجرّدم افزون گردد، تا بهتر و صاف‌تر و پاكيزه‌تر شما را تربيت كنم!

شما را بخدا سوگند! مگر مُفاد و مرجع آن گفتار غير از اين است؟! مگر لُبّ و شكافته سخن عمر غير از اين بود؟!

عزيزم! به أدلّه فلسفيّه و براهين حِكَميّه و مشاهدات عينيّه و روايات و احاديث وارده، ثابت است و قابل ترديد نيست كه تمام مردگان بدون استثناء پس از مرگ تجرّدشان بيشتر مى‌شود، يعنى بيشتر در فناى توحيد در ذات متوغّل ميگردند؛ و اين مستلزم انصراف از عالم طبيعت است، و حتّى از عالم مثال و صورت.

به همين جهت برهان قطعى قائم بر لزوم امام زنده و مربّى زنده است تا روز قيامت. تا شما با مربّى زنده تماسّ نداشته باشيد و طبق دستورات وى رفتار ننمائيد، و تا روز قيامت به انتظار آن بنشينيد كه روح حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام شما را تربيت كند، دست خالى و حسرت زده و ندامت كشيده از دنيا ميرويد! كال و ناپخته مى‌مانيد! و ناخود آگاه در كام نفس امّاره و شيطان فروميرويد! و مى‌پنداريد ترقّى كرده ايد! امّا گرفتار عقوبت خداوندى در دنيا: سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‌[1] خواهيد شد

[1] -

! اين فقره از آيه مباركه، در دو جاى قرآن است:

اوّل: آيه 44، از سوره: 86 القلم: فَذَرْنِي وَ مَنْ يُكَذِّبُ بِهذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‌.« پس واگذار مرا با آن كسيكه بدين كلام تكذيب مى‌نمايد! ما رفته رفته بدون آنكه خودشان بفهمند، آنانرا از درجات پائين ميبريم.»

دوّم: آيه 182، از سوره 7: الاعراف: وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ.« و كسانيكه به آيات ما تكذيب كنند، ما ايشان را كم كم بدون آنكه خودشان دريابند از درجات فرود مى‌آوريم.»