ضَرَرٌ، وَ لِلَّهِ فى خَلْقِهِ شُونٌ؛ سامَحَهُ اللَهُ وَ إيّانا» فَإنَّهُ مِنْ شَطْفَةِ [1] الْقَلَمِ صَدَرَ عَنِ الْمِشْظَفِ [2]؛ سامَحَهُ اللَهُ وَ إيّانا.

«و امّا گفتار سيّدنا الامين: و بدرستيكه در مؤلَّفاتش فائده بسيارى نيست، و در بعضى از آنها ضرر است، و از براى خداوند در مخلوقاتش شؤونى است، خداوند با او و با ما مسامحه فرمايد؛ اين كلام ناشى از لغزش قلم است كه از روى غير تعمّد از او صادر شده است، خداوند با او و با ما مسامحه فرمايد».

أشعار بلند پايه حافظ رجب در مدائح رسول أكرم و أهل البيت عليهم السّلام‌

در اينجا علّامه أمينى پس از شمارش سيزده كتاب از مصنَّفات او ميگويد:

شِعْرُهُ الرّآئِقُ (شعر شگفت انگيز و زيباى او):

شيخ حافظ رجب بُرسى صاحب اشعار رائق و زيبائى است كه غالب آنها بلكه تمام آنها در مدائح پيغمبر أقدس و أهل بيت طاهرين او صلواتُ الله علَيهم ميباشد. و در شعر خود به حافظ تخلّص ميجويد. و از أشعارش در مدح رسول اعظم صلّى الله عليه و آله و سلّم اين اشعار است‌

1- افق درخشان و تابان بواسطه تو بود كه نور داد و درخشيد؛ و كلام و منطق مرهون منطق تو بود كه تحقّق يافت.

2- و بودى تو در وقتيكه آدم نبود؛ چرا كه وجود تو قبل از تحقّق آدم متحقّق شد.

روايات وارده در اينكه رسول أكرم اوّلين آفريده خدا بود

در اين بيت اخير اشاره دارد به آنچه كه از پيامبر صلّى الله عليه و آله و سلّم روايت است كه‌

______________________________ [1]: رَمْيَةٌ شاطِفَةٌ: أى زَلَّتْ عَن المَقْتَل. نيَّةٌ شَطوفٌ: أى بعيدةٌ. (أقرب الموارد

[2]) المِشْظَف كَمِنبر: مَن يُعَرِّض بالكلامِ على غير القَصد. (تعليقه)