«حقّاً و تحقيقاً امر ما- يا حديث ما- مشكل، و بسيار سخت و پيچيده و
غير رام و دور از دسترس است، بطوريكه نمىتواند آنرا تحمّل نمايد مگر پيامبر
مرسلى، و يا فرشته مقرّبى، و يا مؤمنى كه خداوند دلش را به ايمان آزمايش نموده
باشد.»
و بناءً عليهذا ما در صدد آن بر نمىآئيم تا در علماى دين عيبى را
جستجو كنيم؛ و بر كرامت و مَجد عارفين نيز خرده نمىگيريم؛ و از كسى مؤاخذه ننموده
و پاداش و مكافات بد نمىكنيم كه چرا به درجه و مقام و منزلت كسى كه برتر از اوست
نرسيده است؟! زيرا كه:
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها. [3]
«خداوند بر كسى تكليف نمىنمايد مگر به قدر سعه و گسترش او.»