«فُصوص» و «فُتوحات» گويد كه: هر كه بت پرستيد، به همان خدا را پرستيده باشد. و چون سامِرىّ گوساله ساخت و مردم را به عبادت او خواند، حقّ تعالى يارى نكرد هَرون را بر سامرىّ؛ از براى آنكه ميخواست كه در هر صورتى پرستيده شود.

حقّ تعالى نصارى را تكفير ننمود به سبب آنكه به الوهيّت عيسى قائل شدند؛ بلكه به سبب آنكه خدا را منحصر در عيسى دانستند. چنانكه فرمود: لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ‌. [1]

و خود را خاتم الاولياء دانسته و گفته كه ختم ولايت به او شده، و پيغمبران نزد او حاضر شدند به جهت تهنيت و مباركبادى ختم ولايت.

و نيز گفته كه: جميع أنبيا اقتباس علم مى‌كنند از مشكوة خاتم أنبيا، و جميع أوليا اقتباس علم مى‌كنند از مشكوة خاتم أوليا.

و گفته كه: خاتم أوليا افضل است از خاتم أنبيا در ولايت؛ چنانكه خاتم أنبيا أفضل است از سائر أنبيا در رسالت.

و نيز گفته كه: اهل آتش در دوزخ تنعّم مى‌كنند، و به آتش راحت مى‌يابند و لذّت مى‌برند؛ و عذاب كافر منقطع خواهد شد؛ و عذاب مشتقّ است از عَذْب به معنى شيرينى.

و نيز محيى الدّين مذهب جبر را به جميع عرفا داده و شبسترى در «گلشن راز» نيز گفته است‌

در اينجا صاحب «روضات» از محدّث نيشابورى ادلّه وى را بر تشيّع محيى الدّين بيان ميكند، تا چون محدّث ميرسد به اينجا كه ميگويد

______________________________ [1]: صدر آيه 17 و آيه 72، از سوره 5: المآئدة: «حقّاً كافر شدند آنانكه گفتند: خداوند فقط مسيح است.»