جماليّه و جلاليّه ايشان در كشف حُجُب بهرمند مى‌سازد. و ابن فارض كه مسلّماً از عامّه بوده و مذهب سنّت را داشته است و حتّى كنيه و نامش أبو حَفْص عُمَر است، در پايان كار و آخر عمر از شرب مَعين ولايت سيراب و از آب دهان محبوب ازل سرشار و شاداب گرديده است.

كلام قاضى و حدّاد: وصول به توحيد بدون ولايت محال است‌

و ثانياً: همانطور كه مرحوم قاضى قَدّس الله نفسَه فرموده‌اند، وصول به مقام توحيد و سير صحيح إلَى اللَه و عرفان ذات احديّت عَزّ اسمُه بدون ولايت امامان شيعه و خلفاى به حقّ از علىّ بن أبى طالب و فرزندانش از بتول عذراء صلواتُ الله علَيهم محال است.

اين امر درباره ابن فارض مشهود، و درباره بسيارى ديگر از عرفاى عاليقدر همچون محيى الدّين عربى، و ملّا محمّد رومى و فريد الدّين عطّار نيشابورى و أمثالهم به ثبوت و تحقّق رسيده است.

و حاصل مطلب آنستكه: از ارتباط دقيق معانى «فتوحات» با اشعار ابن فارض، و با در نظر گرفتن آنكه محيى الدّين عربى استاد ابن فارض مصرى بوده است و در راه و طريق و سلوك، گفتارشان هماهنگ بلكه مشابه و متّحد است، و نتيجه سلوك ابن فارض رسيدن به وَلاءِ اهل بيت عصمت بوده است؛ اين نتيجه و ثمره را مى‌توان در سلوك و راه محيى الدّين مشاهده نمود.

مرحوم قاضى ميفرموده‌اند: محيى الدّين روزى به ابن فارض گفت: خوب است شما شرحى بر ديوان خود بنويسيد! ابن فارض گفت: حضرت استاد! «فتوحات مكّيّة» شما شرح ديوان من است.

محى الدين: أقرب الناس اليه على بن ابى طالب، امام العالم و سر الانبياء اجمعين‌

مرحوم محقّق فيض كاشانى: افتخار العلماءِ و المفسّرين، و رأس أهل الرّواية و المحدّثين، و عَلَم الحكماءِ و العارفين، در كتاب «كلمات مكنونة» خود مطلبى را از محيى الدّين نقل ميكند كه تا روز قيامت چون خورشيد مى‌درخشد، و همچون خطوط منقّشه با انوار ملكوتيّه بر رخسار افق نيلگون‌