أبو حنيفه. فقط از ميان عامّه كسيكه در عدم عمل به قياس به شيعه از همه نزديكتر ميباشد شافعى است؛ او تقريباً همان تنقيح مناط قطعى را كه ما حجّت ميدانيم او نيز حجّت ميداند، و عمل به قياس نمى‌كند، گرچه او هم در مبانى فقهى‌اش با شيعه تفاوت دارد.

حضرت آقا حاج سيّد هاشم نيز اين جمله محيى الدّين را تمجيد مى‌نمودند كه ميگويد: وَ أمّا الْقياسُ فَلا أقولُ بِهِ، وَ لا اقَلِّدُ فيهِ جُمْلَةً واحِدَةً. «و امّا قياس، پس من رأى بر طبق آن نميدهم، و يكسره و بطور كلّى در اين مسأله تقليد نمى‌كنم».

دليل محدّث نيشابورى بر تشيّع محيى الدّين، إبطال عمل به رأى و قياس است‌

ملّا سيّد صالح خلخالى موسوى كه از مبرّزين شاگردان آقا سيّد ميرزا أبو الحسن جِلْوة إصفهانى است در كتاب خود به نام «شرح مناقب محيى الدّين بن عربى» شرحى از محدّث نيشابورى در تشيّع محيى الدّين آورده و در آنجا ذكر كرده است كه وى از جمله أدلّه بر تشيّع محيى الدّين را مخالفت با قياس دانسته است؛ و عبارت شارح اين است:

و از جمله دلايلى كه محدّث نيشابورى در صراحت در تشيّع وى حكايت نمايد، اين عبارت است:

... فما ثَمَّةَ شارِعٌ إلّا اللَهُ. قالَ اللَهُ تَعالَى لِنَبيِّهِ: لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ اللَّهُ‌ [1]، وَ لَمْ يَقُلْ لَهُ بِما رَأَيْتَ. بَلْ عاتَبَهُ سُبْحانَهُ لِما حَرَّمَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْيَمينِ فى قِصَّةِ عآئِشَةَ وَ حَفْصَةَ بِقَوْلِهِ جَلَّ وَ عَلَا

______________________________ [1]: قسمتى از آيه 105، از سوره 4: النّساء: إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ اللَّهُ وَ لا تَكُنْ لِلْخائِنِينَ خَصِيماً.