زيرا اوّلًا از جميع همراهان و آشنايان طهرانى و همدانى و اصفهانى و شيرازى ايشان كه جمع كثيرى قريب هفتاد هشتاد نفر بودند، از جمله آية الله حاج شيخ حسنعلى نجابت شيرازى با جميع شاگردان سلوكى و همراهانشان، اين ميهمانى به عمل آمد؛ و اين تعداد از جمعيّت مسأله مهمّى بود.

و ثانياً در موقع شام و گستردن سفره در صحن حياط مدرسه، از هر نوع غذائى به نحو أحسن و أكمل موجود بود و واقعيّتِ‌ وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ‌ مشهود. و اين در همان اوقاتى بود كه ايشان در نهايت شدّت كنترل و مراقبت سازمان امنيّت (ساواك) بودند، و مأمورى در وسط كوچه و مأمور ديگرى در سر كوچه دائماً ايستاده بود، و رفت و آمد واردين را زير نظر داشتند و از هويّت افراد وارد بر ايشان سوال مى‌نمودند. فلهذا تردّد عامّه به منزل ايشان نمى‌شد، و رفت و آمد منحصر به افراد خاصّ خانواده و أمثالهم بود.

نمازى را هم كه در صحن پائين پا، به جماعت انجام ميدادند تحت مراقبت بود و با مأمور، و راه عبورشان به نماز منحصر بود از صحن موزه كه تماسّى با مردم نداشته باشند.

و آن وقت اين ضيافت با اين خصوصيّات از حضرت آقاى حدّاد براى سازمان أمنيّت سوال برانگيز بود كه اين سيّد كيست؟ و چرا به ضيافت ايشان آمده؟ و اين افراد أهل علم و غير اهل علم كيانند؟ و شايد نظر توطئه‌اى دارند.

مراقبت شديد مأمورين سازمان امنيّت در آخرين شب توقّف در مشهد

لهذا در همان وقت صرف شام، سازمان امنيّت با مأمورين خود مدرسه را محاصره نمود، و در موقع خروج افراد از مدرسه، جماعت ايشان را در تحت مراقبت گرفتند. حتّى گفته شد: چون مسير حضرت آقاى حدّاد از مدرسه تا مسافرخانه كه در بازارچه حاج آقاجان بود طبعاً از صحن مطهّر ميگذشت، به مجرّد آنكه ايشان وارد صحن مى‌شوند، مأمورين با دوچرخه بقيّه درهاى صحن را كنترل مى‌كنند تا خروج ايشان معلوم و محلّشان مشهود شود. و پس از خروج‌