در «لسان العرب» گويد: وَ غَوَّثَ الرَّجُلُ، وَ اسْتَغاثَ: صاحَ واغَوْثاهُ! وَالاسْمُ: الْغَوْثُ وَ الْغُواثُ وَ الْغَواثُ. وَ اسْتَغاثَنى فُلانٌ فَأَغَثْتُهُ، وَ الاسْمُ: الْغياثُ؛ صارَتِ الْواوُ ياءً لِكَسْرَةِ ما قَبْلَها.

بايد دانست كه در القاب حضرت حجّت هم غِياث نيامده است، بلكه فقط غَوْث ذكر شده است، و غَوْث الفُقَراء نيز آمده است. در «نجم ثاقب» باب دوّم، ص 30 گويد: وجه ملقّب شدن آنحضرت به غوث در باب نهم خواهد آمد. و در باب نهم ص 152 خوابى را از رسول خدا صلّى الله عليه و آله و سلّم نقل ميكند كه در آن وارد است كه به هر يك از امامان بايد درباره چه چيزى توسّل نمود، تا آنكه درباره حضرت حجّت ميفرمايد كه: براى فريادرسى از گرفتاريها بايد متوسّل شد، و بايد گفت: يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ أَغِثْنِى، يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ أَدْرِكْنِى! و يا بگويد: يَا مَوْلَاىَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، أَنَا مُسْتَغِيثٌ بِكَ!

و نيز گويد: جهت ملقّب شدن آنحضرت به غوث الفقراء در روايتى كه در لقب بيست و هشتم ذكر شد، گذشت. و در باب دوّم، ص 23 گويد:

بيست و هشتم: بَقيَّة الانبيآء. و اين با چند لقب ديگر مذكور است در خبرى كه حافظ برسى در «مشارق الانوار» روايت كرده از حكيمه خاتون، به نحوى كه عالم جليل سيّد حسين مفتى كركى سبط محقّق ثانى در كتاب «دفع المناداة (المناواة)» از او نقل كرده كه او گفت: مولد قائم 7 شب نيمه شعبان بود.- تا آنكه ميگويد: پس آن جناب را آوردم به نزد برادرم حسن ابن علىّ عليهما السّلام؛ پس مسح فرمود به دست شريف بر روى پر نور او كه نور أنوار بود و فرمود: سخن گو! اى حُجَّة الله، و بقيّه أنبياء، و نور أصفياء، و غَوْث فقراء، و خاتم أوصياء، و نور أتقياء، و صاحب كره بيضاء