تقليد ميكردم، و از اين به بعد از او تقليد ميكنم!

ايشان بعضى اوقات در امور شرعيّه از حقير ايراد ميگرفتند. يكبار فرمودند: وقتى مسح پاها را مى‌كشى آنها را روى جاى محكمى بگذار تا مسح خوب كشيده شود؛ زيرا در صورت معلّق نگهداشتن آنها چه بسا انسان متوجّه نيست، و در اينصورت دستها پاها را مسح نمى‌نمايند بلكه پاها دستها را مسح مى‌كنند. يكبار ديگر فرمودند: آب دهان در مستراح ريختن مكروه است، چون از اجزاءِ بدن مؤمن است و نبايد با قاذورات مخلوط شود؛ امّا نخامه‌اى را كه انسان از دهان در مستراح ميريزد اينطور نيست زيرا كه نخامه از اجزاء بدن نيست، آنهم از فضولات است و خَلْط آن با سائر قاذورات اشكالى ندارد.

و يكبار فرمودند: خوب است انسان كه صدقات مستحبّه و خيرات خود را ميدهد، از پاكترين اقسام اموال خودش باشد. سوا كردن مال و قسم پست و مشكوك را به فقرا دادن بالاخصّ به سادات روا نيست. اتّفاقاً اين در وقتى بود كه حقير مالى را به عنوان صدقات مستحبّه و امور خيريّه از ناحيه خود براى سيّدى فرستاده بودم، و در وقت تعيين آن، قسمت پاك و بدون شبهه را براى خود، و قسمت مشتبه و مجهولُ الحال را براى آن سيّد انتخاب نموده بودم. و خدا ميداند كه از اين عملِ من جز خود من و خدا كسى مطّلع نبود. ايشان بواسطه‌